ارز دیجیتال[۱] (به انگلیسی: Digital currency) ارزهایی هستند که به صورت الکترونیکی ذخیره و منتقل می‌شوند و مبنای آن‌ها صفر و یک است.[۱] همان‌طور که از واژه آن نیز برمی‌آید، ارز دیجیتال به هر ارزش ایجاد شده در بستر دیجیتال اشاره دارد. این مفهوم در مقابل واسطه‌های فیزیکی مانند اوراق بانکی یا سکه مطرح می‌شود. ارز دیجیتال ویژگی‌هایی مشابه با ارزهای فیزیکی دارد، اما معمولاً تراکنش‌های انتقال سرمایه ارزهای دیجیتالی به‌صورت آنی و بدون مرز بین افراد قابل انجام است. ارزهای مجازی و رمزارزها (به انگلیسی: cryptocurrency) هر دو از نمونه‌های ارزهای دیجیتال هستند اما هر ارز دیجیتالی ارز مجازی یا رمزارز نیست.[۱] پول‌های دیجیتال مانند پول‌های فیزیکی، برای خرید کالا و خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرند اما می‌توانند به استفاده در مجامع خاص نیز محدود شوند. مثلاً می‌توان یک پول مجازی مخصوص یک بازی یا شبکهٔ اجتماعی داشت.[۲] پول‌های دیجیتال مانند بیت کوین و آتریوم به عنوان «پول‌های غیرمتمرکز دیجیتال» شناخته می‌شوند؛ به این معنی که مرکزی برای تولیداین پول وجود ندارد.
بیت کوین اولین پول دیجیتال، یک سیستم پرداخت جدید و یک نوع پول کاملاً دیجیتال را به وجود آورده‌است. این اولین شبکه پرداخت نقطه به نقطه غیر متمرکزی هست که توسط کاربرانش بدون هیچگونه واسطه ای، قدرت یافته‌است.
تعریف[ویرایش]
ارز دیجیتال به‌عنوان یک واحد پولی یا واسطه تبادل (جدا از واسطه‌های فیزیکی مانند اوراق بانکی یا سکه) برپایهٔ اینترنت تعریف می‌شود که ویژگی‌هایی مشابه با پول فیزیکی را داراست، اما تراکنش‌های انتقال سرمایه را به‌صورت آنی و بدون مرز بین افراد انجام می‌دهد. پول‌های مجازی و ارز رمزی هر دو از نمونه‌های پول‌های دیجیتال هستند اما برعکس این عبارت صحیح نیست. در واقع نمی‌توان پول دیجیتال را به این دو گروه محدود کرد.[۳]
تاریخچه[ویرایش]
ریشه‌های ارز دیجیتال به ایجاد شرکت دیجی‌کش در اواخر دهه ۹۰ توسط دیوید چاوم برمی‌گردد. دیجی‌کش که در آن از علم رمزنگاری استفاده شده بود، بستری برای بانک‌ها فراهم می‌کرد تا به وسیله آن قابلیت انتقال ارزش به صورت الکترونیکی فراهم شود.[۴]
یکی از اولین ای-گلدها با پشتوانه طلا در سال ۱۹۹۶ ایجاد شد. یکی از پول‌های دیجیتال مطرح دیگر رزرو آزادی (به انگلیسی: Liberty Reserve) بود که در سال ۲۰۰۶ به‌وجود آمد. این سرویس به کاربران اجازه می‌داد تا پول دلار یا یوروی خود را به رزرو آزادی تبدیل کرده و بتوانند آن را آزادانه با دستمزد ۱٪ بین یکدیگر رد و بدل کنند. هر دوی این سرویس‌ها متمرکز بوده و برای استفاده در پول‌شویی شهرت داشتند. همین امر سبب شد تا دولت آمریکا هر دو سرویس را تعطیل کند و علاقه به استفاده مجدد از پول‌های دیجیتال را افزایش دهد. این امر با معرفی بیت‌کوین در سال ۲۰۰۹ همراه بود که آن را به بزرگ‌ترین و موردِ قبول‌ترین پول دیجیتال تبدیل کرد. از جمله نقاط قوت بیت‌کوین در برابر سایر نمونه‌های پیشین استفاده از فناوری دفتر کل توزیع شده بود. همچنین بیت کوین یک راه جدیدی را در پیش روی افراد قرار داده تا بدون واسطه دارایی‌های خود را مبادله نمایند.
قوانین[ویرایش]
وزارت خزانه‌داری آمریکا[ویرایش]
در ۲۰ مارس سال ۲۰۱۳ شبکهٔ اجرایی جرائم مالی (به انگلیسی: Financial Crimes Enforcement Network) رهنمودی را برای روشن‌سازی روش اجرای قانون پنهان‌کاری بانک‌ها (به انگلیسی: Bank Secrecy Act) در مقابله با افرادی که پول مجازی تولید، رد و بدل یا انتقال می‌دهند، تصویب کرد.[۵]
مسایل امنیتی[ویرایش]
در ماه مه سال ۲۰۱۴ کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا در مورد مخاطرات بیت‌کوین و دیگر ارزهای مجازی هشدار داد.[۶]
خرید و فروش[ویرایش]
خرید و فروش ارزهای دیجیتال یا ترید کردن، یکی از مواردی است که می‌تواند منجر به سودآوری برای کاربران گردد، برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال، کاربران می‌بایست به صرافی‌های آنلاین مراجعه نمایند تا بتوانند به استفاده از خدمات تبدیل ارزهای دیجیتال به دیگر ارزها یا خرید و فروش ارزهای دیجیتال با پول نقد بپردازند.
بورس کالای شیکاگو[ویرایش]
در ماه ژانویه سال ۲۰۲۰ بورس کالای شیکاگو CME ابزار معاملاتی اختیار معاملهبیت کوین را ایجاد کرد.[۷]
بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران[ویرایش]
تأکید دارد که گسترش استفاده از رمزارزها تأثیرات بالقوهای بر سیاستهای پولی و ارزی کشور خواهد داشت و همراه ایجاد فرصتهای جدید، تهدیدهایی را متوجه عموم مردم و سازمانهای استفاده‌کننده از آن خواهد نمود؛ لذا بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به منظور ممانعت از بروز صدمات، حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان و تسهیل کسب و کار در این حوزه، چارچوب اولیه مقررات مرتبط با رمزارزها را که به تصویب شورای پول و اعتبار رسیده‌است اعلام می‌نماید.
بانک مرکزی بنابر وظایف مشخص شده در حوزه پولی و بانکی، برای آن بخش از حوزه‌هایی که می‌توانند بر سیاستهای پولی و مالی کشور تأثیرگذار باشد، سیاستهای مربوطه را در این سند تدوین نموده‌است. این حوزه‌ها شامل و نه محدود به موارد زیر است:
- عرضه اولیه سکه (ICO)
- صرافی‌های رمزارزی و سامانه‌های مرتبط
- کیف پول رمزارزی
- استخراج رمزارز
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰۱٫۱۱٫۲ ابوالقاسم رجبی (۱۱ شهریور ۱۳۹۷). «ارز مجازی: قانونگذاری در کشورهای مختلف و پیشنهادها برای ایران».
- ↑What is bitcoin?, CoinDesk, retrieved Jan 27, 2015
- ↑Digital vs. Virtual Currencies, Andrew Wagner, retrieved Jan 27, 2015
- ↑Digicash, Breaking Down Digicash.
- ↑FIN-2013-G001: Application of FinCEN's Regulations to Persons Administering, Exchanging, or Using Virtual Currencies, Financial Crimes Enforcement Network, 18 March 2013, p. 6, archived from the original on 2013-03-19
- ↑ Bobelian, Michael (9 May 2014), SEC Warns Investors To Beware Of Bitcoin, به کوشش Forbes., retrieved Jan 27, 2015
- ↑«CME Finally Launches Bitcoin (BTC) Options. Will Crypto Market Be Affected by New Product?» (به انگلیسی). U.Today. ۲۰۲۰-۰۱-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۴.